کارزار وحشیانه ای از دستگیری، شکنجه و اعدام هم اکنون در ایران در جریان است. این یک وضعیت اضطراری است. زندگی و کرامت صدها زندانی سیاسی در معرض خطر فوری و مهلک قرار دارد.

همه کسانی که خواهان عدالت هستند و آرزوی جهانی بهتر دارند باید برای هدف آزادی زندانیان سیاسی ایران فعالیت کنند.

از اکتبر سال 2020، جمهوری اسلامی ایران موج جدید و گسترده ای از دستگیری های خودسرانه علیه فعالان کارگری ، زنان و حقوق بشر،  روشنفکران و هنرمندان مخالف ؛ معترضین و انقلابیون؛ و اعضای اقلیتهای مذهبی و تحت ستم را آغاز کرد.

بسیاری از آنان در سلول های انفرادی حبس هستند و از هرگونه حق دسترسی به مشاوره حقوقی و پزشکی محرومند.  جمهوری اسلامی تلاش می کند تا به این ترتیب از آنان "اعترافات اجباری" بگیرد، "محکمه های" ساختگی  سازمان دهد و شکنجه های بیرحمانه اش را پیش ببرد.

سازمان عفو بین الملل  نسبت به "افزایش نگران کننده اعدام ها" ، با اعدام 49 زندانی از دسامبر تا فوریه هشدار می دهد. این رژیم دارای سابقه خون آلود در تلاش برای شکستن خشونت آمیز هر نوع مخالفت یا مقاومت است - از جمله اعدامهای ناگهانی جمعی از زندانیان سیاسی که در سال 1988 اتفاق افتاد.

ما نمی توانیم اجازه دهیم این اتفاق دوباره تکرار شود

مهم است بدانیم که این سرکوب با قهرمانی الهام بخش روبرو شده است. بسیاری از زندانیان، خانواده های آنان و حامیان شان و چندین سازمان ایرانی  با وجود خطری که آنان را تهدید می کند، صدایشان را بلند کرده اند و آزادی همۀ زندانیان سیاسی را طلب می کنند.

کانون نویسندگان ایران  (IWA) با وجود آنکه زیر سرکوب فوق العاده ای است، اعدام زندانیان وجدان را محکوم کرده است. عده ای از اعضای آن زندانی هستند، از جمله آرش گنجی که به خاطر ترجمه کتابی در باره مبارزات کردهای سوریه به 11 سال زندان محکوم شده است. نرگس محمدی روزنامه نگار ومرکزیت مدافعین حقوق بشر بمدت هشت سال ونیم زندانی شد. نوید افکاری، قهرمان کشتی گیر ایرانی است که سال گذشته به جرم شرکت در خیزش توده ایِ سال 2018 اعدام شد. برادران او هر یک به ترتیب به 54 و 27 سال زندان محکوم شده اند و اکنون در شرایط بیرحمانۀ سلول انفرادی در حبس اند.

فیلم مستند نسرین Nasrin (در مورد وکیل زندانی، نسرین ستوده) نمونه ای از کابوس بازداشت ها و روحیه مقاومت مصممانه را به نمایش می گذارد.

زندانیان سیاسی ایران با یک وضعیت اضطراری فوری ، خطر مرگ، روبرو هستند. در اینجا فقط چند مورد را به طور نمونه ذکر می کنیم:

تعدادی از دو تابعیتی هایی از اروپا ، استرالیا و ایالات متحده در "بخش سیاسی" زندان بدنام اوین در تهران نگهداری می شوند. عفو بین الملل اخیراً هشدارهای اقدام فوری را برای دو نفر از این زندانیان ارسال کرده است:

ناهید تقوی ، فعال حقوق اجتماعی ، معمار بازنشسته و شهروند ایرانی-آلمانی ، از دیابت و فشار خون بالا رنج می برد. دخترش مریم کلارن گزارش می دهد که مادرش به مدت 151 روز در سلول انفرادی بوده و در طول 147 روز اول حبس خود 80 بار  و در کل 1000 ساعت مورد بازجویی قرار گرفته است.

به گفته عفو بین الملل، مهران رئوف ، شهروند ایرانی-انگلیسی و فعال حقوق کارگران، "در سلول انفرادی طولانی مدت نگهداری می شود". رئوف از دسترسی به وکلای خود در انگلیس محروم شده است ، هیچ خانواده ای در ایران ندارد و به مدت پنج ماه از سلامت او خبری به بیرون نیامده است.

زندانیان زن به طور فزاینده ای به زندانهای دورتر منتقل می شوند و این مسئله دسترسی خانواده و وکلا را  به آنها محدود می کند. به طور مثال:

سپیده قلیان، روزنامه نگار مستقل که به جرم گزارشگری و به اتهام شرکت در اعتصابات کارگری دستگیر شد. در اوایل مارس 2021 ، او ناگهان با قل و زنجیر از زندان اوین تهران به زندان بوشهر در جنوب ایران، که بیش از 373 مایل از خانواده اش فاصله دارد، منتقل شد.
سمیه کارگر، فعال کرد و فارغ التحصیل رشته فلسفه دانشگاه تبریز که در16 اکتبر خودسرانه بازداشت شد، از اوین به زندان قرچک که حتا از اوین کثیف تر است و در خارج از تهران قرار دارد منتقل شد. رژیم از اجازه دادن به وی برای معالجه برنامه ریزی شده پزشکی در پاریس برای نجاتش از نابنیایی، خودداری می کند.

همه زندانیان سیاسی ایران باید بدون قید و شرط  و فورا آزاد شوند.

دولت های ایالات متحده و ایران بر اساس منافع خودشان عمل می کنند. و در این حالت، ما مردم ایالات متحده و ایران، همراه با مردم جهان، منافع مشترک خودمان را داریم و به عنوان بخشی از رسیدن به دنیای بهتر باید برای دفاع از زندانیان سیاسی ایران متحد شویم. در ایالات متحده، ما مسئولیت ویژه ای داریم که باید بسیار گسترده در برابر این سرکوب ظالمانه جمهوری اسلامی  متحد شویم، و با هرگونه اقدام جنگی توسط دولت ایالات متحده که رنج های غیر قابل تحمل فزون تری را بر مردم ایران تحمیل خواهد کرد، فعالانه مخالفت کنیم.

ما از جمهوری اسلامی ایران می خواهیم: کلیۀ زندانیان سیاسی ایران را فورا آزاد کند. ‍

ما به دولت آمریكا می گوییم: دست از حرکات و تهدیدات جنگی علیه ایران بردار و تحریم ها را ملغا کن!