«ما نباید آنها را بدون پشتیبان رها کنیم.»
کمپین اقدام اضطراری برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران در تاریخ 1 جولای در وب سایت خود اعلام کرد که برای چاپ فراخوان اقدام اضطراری در مجله New York review of book به 15 هزار دلار نیاز است و ما به کمک شما برای جمع آوری این پول تا تاریخ 16جولای احتیاج داریم. همچنین توضیح داد که « از همه کسانی که خواهان عدالت اجتماعی و آرزوی جهانی بهتر را دارند می خواهیم در جمع آوری این مبلغ به ما یاری رسانند. این فراخوان در پشت جلد مجله معتبر NYRB در ماه آگوست چاپ و همچنین در صفحه آن لاین این مجله درج خواهد شد. این مجله به مخاطبان مهمی از جمله نویسندگان، هنرمندان، روشنفکران و افراد دلسوز و متفکری می رسد. تیراژ کتبی آن 130000 و مخاطبان آن لاین آن بیش از 1350000 بازدید کننده ماهانه دارد. همچنین این مجله سابقه حمایت از منتقدین و حق اتنقاد از نظام های حاکم را دارد.»
بعد از انتشاراین درخواست، ما جمعی از زندانیان سیاسی سابق و کسانی که مجبور به ترک وطن شده و زندگی درکشورهای دیگر را گزیده اند (تبعیدیان)، به فراخوان کمپین پاسخ دادیم. و از آنجاییکه در کشورها و مناطق مختلفی زندگی می کنیم تصمیم گرفتیم که از طریق مجازی و در کلاب هاووس دور هم جمع شده و با هم مشورت کنیم که ما چگونه می توانیم به این هدف کمک کنیم. چون آدم هایی بودیم با دیدگاه های متفاوت در بحث های اولیه پیشنهادات و راهکارهای مختلفی ارائه شد. نظربعضی ها این بود که باید اول کار عملی کرد مانند تظاهرات، آکسیون و غیره. برخی دیگر می گفتند ما نمی توانیم این مقدار پول را تهیه کنیم خیلی زیاد است و از عهده ما برنمی آید و تصور اولیه آنها این بود که جمع محدود ما باید این مقدار پول را تهیه بکند و این غیر ممکن بود. با همه این اختلاف نظرها ولی همه متفق قول بودیم که مسئله زندانیان سیاسی مهم است و باید کاری کرد، باید فکرهایمان را روی هم گذاشته آستین بالا زده ودر حد توانمان تلاش کنیم برای رسیدن به این هدف. رفقایی که در این موارد تجربه و شناخت بیشتری داشتند به جمع توضیح دادند که ما باید به مردم اتکا کنیم باید وضعیت وخیم زندانیان سیاسی در ایران را با مردم در میان بگذاریم و ضرورت همچنین تاثیر انتشار این فراخوان را در مجله نیویورک رویو را برای آنها توضیح دهیم و از آنها استمداد مالی کنیم. بیایید در یابیم که چگونه این کار را بکنیم..... تصمیم گرفتیم هر کدام از ما به دوستان ، آشنایان و روابطمان تماس بگیریم و برای آنها توضیح دهیم که وضعیت زندانیان سیاسی در ایران در شرایط سخت و حساسی قرار دارد و این کاری که ما می کنیم خیلی ضروری است و می تواند تاثیر خبری مهمی در سطح جهانی داشته باشد و وجدان های آگاه را نسبت به این مسئله حساس کند.
هر هفته در کلاب هاووس جمع می شدیم و نتایج کارمان را گزارش می کردیم . در بحث و گفتگوخلاقیت هایی نیز شکل گرفت بعضی از دوستان وسایلی را جمع آوری کردند به همین منظور گاراژ سیل گذاشتند و از طریق پوستر به همسایه ها اطلاع دادند و 550 دلار جمع آوری کردند.همچنین با دوستان خود تماس گرفتند و 200 دلار دیگر جمع کردند. یکی دیگر از دوستان با همکاران خود در این مورد صحبت کرد و آنها را تشویق کرد که کمک آنها خیلی می تواند موثر باشد، او 350 دلار جمع آوری کرد. دیگرانی تصمیم گرفتند به خویشاوندان و روابط دور خود تماس بگیرند و آنها را ترغیب به کمک بکنند. بعضی از ایرانی های اینجا ثروتمند هستند و ما در ابتدا فکر می کردیم به این مسائل اهمیتی نمی دهند و برایشان مهم نیست و یکی از دوستان گفت بیایید وقت خود را تلف نکینم. برخی دیگر گفتند نه این درست نیست بیایید آن را امتحان کنیم خصوصا در شرایط فعلی که مردم خوزستان قیام کرده اند و مردم همه جا از آنها حمایت می کنند. در نتیجه یکی از دوستان ازدو نفر از خویشاوندان خود که وضع مالی خیلی خوبی دارند کمک قابل توجهی دریافت کرد.
برخورد و واکنش فرزاندان جوان ما که در این جا بزرگ شده اند به این موضوع خیلی خوب و تحسین برانگیز بود. دوستی می گفت : «وقتی مسئله دفاع از زندانیان سیاسی که زیر شدیدترین سرکوب ها و شرایط سخت موجود در زندان با توجه به شیوع کرونا را با پسر جوانم و کسان دیگری که در اینجا بدنیا آمده بودند مطرح کردم بسیار شگفت زده و ناراحت شدند و معتقد بودند آزادی حق همه است و چرا این حق از مردم باید گرفته شود فقط بخاطر اعتقادشان همچنین از نقش مخرب آمریکا و قلدری او در دیگر کشورها بسیار انتقاد کردند.». دختر جوانی نیز دوچرخه خود را برای فروش در گاراژ سل هدیه کرد. دختر دانشجویی هم 50 دلار کمک کرد. اکثر این کمک ها از طرف مردم عادی که زندگی مرفهی ندارند جمع شد. در این فعالیت گروهی ما متوجه شدیم که مسئله زندانیان سیاسی برای بسیاری از مردم ورای مسائل سیاسی دیگر است و نسبت به آن حساسیت دارند و از زندانیان سیاسی بعنوان انسان های محترمی یاد می شود که زندگی مردم و جامعه را مهمتر اززندگی خصوصی خود می دانند. برای ما این تجربه یک بار دیگرتاکیدی بود که مبارزه برای زندانیان سیاسی پتانسیل بالایی برای متحد کردن مردم دارد.
حمایت و امضای بیش از دو هزارو پانصد نفر از سراسر جهان از این کمپین و دیدن اسامی کسانی مثل نوام چامسکی، کورنل وست، و.. و پیام آریل دافمن که گفته بود « مردم خوش قلب دائما مورد هجوم بسیاری از درخواست ها برای امضاء دادخواست در مورد موضوعات مهم قرار می گیرند. بسیار طبیعی است که آنها کلافه شده و از خود بپرسند که این امضاء کردن چه تاثیری خواهد داشت؟ اگر من وارد کمپین اضطرای برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران شده ام، به این دلیل است که می دانم این ابتکار عمل توجه مردم را به زنان و مردان در بند در آن کشور جلب خواهد کرد، و اگر فشار کافی بر روی رهبران و سردمداران آن وارد شود فردا می تواند آن عزیزان را از شر شرایط وحشتناک و بی عدالتی مفرط خلاص کند و حتی اگر آن رهبران و سردمداران به ما گوش ندهند، من بر مبنای تجربه شخصی- اعتقاد دارم که به زندانیان قدرت زنده ماندن و استقامت می دهد. آنها صدای ما را می شنوند، آنها می فهمند که دیگران در اقصی نقاط دنیا و در دور دست ها ، به آنچه برای آنان اتفاق می افتد، اهمیت می دهند. ما نباید آنها را نا امید و بدون پشتیبان بگذاریم.» برای ما خیلی الهام بخش و تاثیرگذار بود و انگیزه ما را برای کمک و همیاری به این کمپین جهانی دو چندان کرد.
این فعالیت مشترک زمینه ای شد که ما به هم نزدیک تر شده و دور همی کلاب هاووس را همچنان ادامه دهیم و از نزدیک اوضاع زندان و اعتراضات اخیر ایران را دنبال کنیم و در این رابطه و مسائل روز جهان به بحث و گفتگو بپردازیم .
ما از همه کسانی که در جمع آوری کمک مالی به ما یاری رساندند نهایت تشکر را داریم و از شما که این گزارش را می خوانید می خواهیم که با امضا کردن این فراخوان و فرستادن آن به دوستان خود و با کمک مالی به آن به هر چه جهانی شدن صدای زندانیان سیاسی کمک کنید.
آگوست 2021
https://www.FreeIransPoliticalPrisonersNow.org
«ما نباید آنها را بدون پشتیبان رها کنیم.»
کمپین اقدام اضطراری برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران در تاریخ 1 جولای در وب سایت خود اعلام کرد که برای چاپ فراخوان اقدام اضطراری در مجله New York review of book به 15 هزار دلار نیاز است و ما به کمک شما برای جمع آوری این پول تا تاریخ 16جولای احتیاج داریم. همچنین توضیح داد که « از همه کسانی که خواهان عدالت اجتماعی و آرزوی جهانی بهتر را دارند می خواهیم در جمع آوری این مبلغ به ما یاری رسانند. این فراخوان در پشت جلد مجله معتبر NYRB در ماه آگوست چاپ و همچنین در صفحه آن لاین این مجله درج خواهد شد. این مجله به مخاطبان مهمی از جمله نویسندگان، هنرمندان، روشنفکران و افراد دلسوز و متفکری می رسد. تیراژ کتبی آن 130000 و مخاطبان آن لاین آن بیش از 1350000 بازدید کننده ماهانه دارد. همچنین این مجله سابقه حمایت از منتقدین و حق اتنقاد از نظام های حاکم را دارد.»
بعد از انتشاراین درخواست، ما جمعی از زندانیان سیاسی سابق و کسانی که مجبور به ترک وطن شده و زندگی درکشورهای دیگر را گزیده اند (تبعیدیان)، به فراخوان کمپین پاسخ دادیم. و از آنجاییکه در کشورها و مناطق مختلفی زندگی می کنیم تصمیم گرفتیم که از طریق مجازی و در کلاب هاووس دور هم جمع شده و با هم مشورت کنیم که ما چگونه می توانیم به این هدف کمک کنیم. چون آدم هایی بودیم با دیدگاه های متفاوت در بحث های اولیه پیشنهادات و راهکارهای مختلفی ارائه شد. نظربعضی ها این بود که باید اول کار عملی کرد مانند تظاهرات، آکسیون و غیره. برخی دیگر می گفتند ما نمی توانیم این مقدار پول را تهیه کنیم خیلی زیاد است و از عهده ما برنمی آید و تصور اولیه آنها این بود که جمع محدود ما باید این مقدار پول را تهیه بکند و این غیر ممکن بود. با همه این اختلاف نظرها ولی همه متفق قول بودیم که مسئله زندانیان سیاسی مهم است و باید کاری کرد، باید فکرهایمان را روی هم گذاشته آستین بالا زده ودر حد توانمان تلاش کنیم برای رسیدن به این هدف. رفقایی که در این موارد تجربه و شناخت بیشتری داشتند به جمع توضیح دادند که ما باید به مردم اتکا کنیم باید وضعیت وخیم زندانیان سیاسی در ایران را با مردم در میان بگذاریم و ضرورت همچنین تاثیر انتشار این فراخوان را در مجله نیویورک رویو را برای آنها توضیح دهیم و از آنها استمداد مالی کنیم. بیایید در یابیم که چگونه این کار را بکنیم..... تصمیم گرفتیم هر کدام از ما به دوستان ، آشنایان و روابطمان تماس بگیریم و برای آنها توضیح دهیم که وضعیت زندانیان سیاسی در ایران در شرایط سخت و حساسی قرار دارد و این کاری که ما می کنیم خیلی ضروری است و می تواند تاثیر خبری مهمی در سطح جهانی داشته باشد و وجدان های آگاه را نسبت به این مسئله حساس کند.
هر هفته در کلاب هاووس جمع می شدیم و نتایج کارمان را گزارش می کردیم . در بحث و گفتگوخلاقیت هایی نیز شکل گرفت بعضی از دوستان وسایلی را جمع آوری کردند به همین منظور گاراژ سیل گذاشتند و از طریق پوستر به همسایه ها اطلاع دادند و 550 دلار جمع آوری کردند.همچنین با دوستان خود تماس گرفتند و 200 دلار دیگر جمع کردند. یکی دیگر از دوستان با همکاران خود در این مورد صحبت کرد و آنها را تشویق کرد که کمک آنها خیلی می تواند موثر باشد، او 350 دلار جمع آوری کرد. دیگرانی تصمیم گرفتند به خویشاوندان و روابط دور خود تماس بگیرند و آنها را ترغیب به کمک بکنند. بعضی از ایرانی های اینجا ثروتمند هستند و ما در ابتدا فکر می کردیم به این مسائل اهمیتی نمی دهند و برایشان مهم نیست و یکی از دوستان گفت بیایید وقت خود را تلف نکینم. برخی دیگر گفتند نه این درست نیست بیایید آن را امتحان کنیم خصوصا در شرایط فعلی که مردم خوزستان قیام کرده اند و مردم همه جا از آنها حمایت می کنند. در نتیجه یکی از دوستان ازدو نفر از خویشاوندان خود که وضع مالی خیلی خوبی دارند کمک قابل توجهی دریافت کرد.
برخورد و واکنش فرزاندان جوان ما که در این جا بزرگ شده اند به این موضوع خیلی خوب و تحسین برانگیز بود. دوستی می گفت : «وقتی مسئله دفاع از زندانیان سیاسی که زیر شدیدترین سرکوب ها و شرایط سخت موجود در زندان با توجه به شیوع کرونا را با پسر جوانم و کسان دیگری که در اینجا بدنیا آمده بودند مطرح کردم بسیار شگفت زده و ناراحت شدند و معتقد بودند آزادی حق همه است و چرا این حق از مردم باید گرفته شود فقط بخاطر اعتقادشان همچنین از نقش مخرب آمریکا و قلدری او در دیگر کشورها بسیار انتقاد کردند.». دختر جوانی نیز دوچرخه خود را برای فروش در گاراژ سل هدیه کرد. دختر دانشجویی هم 50 دلار کمک کرد. اکثر این کمک ها از طرف مردم عادی که زندگی مرفهی ندارند جمع شد. در این فعالیت گروهی ما متوجه شدیم که مسئله زندانیان سیاسی برای بسیاری از مردم ورای مسائل سیاسی دیگر است و نسبت به آن حساسیت دارند و از زندانیان سیاسی بعنوان انسان های محترمی یاد می شود که زندگی مردم و جامعه را مهمتر اززندگی خصوصی خود می دانند. برای ما این تجربه یک بار دیگرتاکیدی بود که مبارزه برای زندانیان سیاسی پتانسیل بالایی برای متحد کردن مردم دارد.
حمایت و امضای بیش از دو هزارو پانصد نفر از سراسر جهان از این کمپین و دیدن اسامی کسانی مثل نوام چامسکی، کورنل وست، و.. و پیام آریل دافمن که گفته بود « مردم خوش قلب دائما مورد هجوم بسیاری از درخواست ها برای امضاء دادخواست در مورد موضوعات مهم قرار می گیرند. بسیار طبیعی است که آنها کلافه شده و از خود بپرسند که این امضاء کردن چه تاثیری خواهد داشت؟ اگر من وارد کمپین اضطرای برای آزادی زندانیان سیاسی در ایران شده ام، به این دلیل است که می دانم این ابتکار عمل توجه مردم را به زنان و مردان در بند در آن کشور جلب خواهد کرد، و اگر فشار کافی بر روی رهبران و سردمداران آن وارد شود فردا می تواند آن عزیزان را از شر شرایط وحشتناک و بی عدالتی مفرط خلاص کند و حتی اگر آن رهبران و سردمداران به ما گوش ندهند، من بر مبنای تجربه شخصی- اعتقاد دارم که به زندانیان قدرت زنده ماندن و استقامت می دهد. آنها صدای ما را می شنوند، آنها می فهمند که دیگران در اقصی نقاط دنیا و در دور دست ها ، به آنچه برای آنان اتفاق می افتد، اهمیت می دهند. ما نباید آنها را نا امید و بدون پشتیبان بگذاریم.» برای ما خیلی الهام بخش و تاثیرگذار بود و انگیزه ما را برای کمک و همیاری به این کمپین جهانی دو چندان کرد.
این فعالیت مشترک زمینه ای شد که ما به هم نزدیک تر شده و دور همی کلاب هاووس را همچنان ادامه دهیم و از نزدیک اوضاع زندان و اعتراضات اخیر ایران را دنبال کنیم و در این رابطه و مسائل روز جهان به بحث و گفتگو بپردازیم .
ما از همه کسانی که در جمع آوری کمک مالی به ما یاری رساندند نهایت تشکر را داریم و از شما که این گزارش را می خوانید می خواهیم که با امضا کردن این فراخوان و فرستادن آن به دوستان خود و با کمک مالی به آن به هر چه جهانی شدن صدای زندانیان سیاسی کمک کنید.
آگوست 2021
https://www.FreeIransPoliticalPrisonersNow.org